بررسی نقش سطوح تولیدی و قابل بهره برداری جنگل بر روی امکان برداشت و شاخص های مالی طرح جنگلداری (مطالعه موردی: بخش گرازبن جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود)

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر اعمال سطح تولیدی و قابل بهره برداری به جای کل سطح جنگل، در تعیین امکان برداشت و شاخص های مالی یک دوره طرح جنگلداری در جنگل آموزشی-پژوهشی خیرود است. به این منظور ابتدا بدون در نظر گرفتن سطح تولیدی و قابل بهره برداری جنگل، امکان برداشت و شاخص های مالی یک دوره ده ساله طرح جنگلداری محاسبه و سپس با اعمال سطح تولیدی و قابل بهره برداری به جای کل سطح جنگل، امکان برداشت و شاخص های مالی طرح جنگلداری در این حالت نیز محاسبه و با حالت اول مقایسه شد. امکان برداشت ده ساله بخش در حالت اول برای ضرایب برداشت 5/0، 1 و 2 درصد موجودی سرپا به ترتیب 16897، 33793 و 67586 سیلو و در حالت دوم به ترتیب 15859، 31718 و 63437 سیلو به دست آمد. ارزش خالص فعلی طرح در حالت اول برای ضرایب برداشت 5/0، 1 و 2 درصد موجودی سرپا به ترتیب 77/5910-، 81/2036- و 75/11509 میلیون ریال و نرخ بازدهی داخلی طرح به ترتیب 31-، 7- و 29 درصد برآورد شد. ارزش خالص فعلی طرح در حالت دوم برای ضرایب برداشت 5/0، 1 و 2 درصد موجودی سرپا به ترتیب 01/5976-، 92/1990- و 54/10099 میلیون ریال و نرخ بازدهی داخلی طرح به ترتیب 33-، 8- و 26 درصد به دست آمد. با اعمال سطح تولیدی و قابل بهره برداری جنگل، مقدار برداشت نسبت به حالتی که به عامل مذکور توجه نشود، کمتر خواهد بود. این مسأله با واقعیت همخوانی بیشتری دارد و موجب می شود که بیشتر از توان تولیدی جنگل برداشت نشود و استمرار تولید جنگل به خطر نیفتد.